दशकौँ लामो झगडा

जिया र हसिनाबीचको दुश्मनीलाई बङ्गलादेशमा ‘बेगमहरूको लडाइँ’ को नामले जानिन्छ । ‘बेगम’ दक्षिण एसियामा शक्तिशाली महिलाहरूका लागि मुस्लिम सम्मान हो ।

उहाँहरूबीचको झगडाको जरा सन् १९७५ को सैन्य विद्रोहमा हसिनाका पिता तथा मुलुकका संस्थापक नेता शेख मुजिबुर रहमान, उहाँकी आमा, तीन भाइ र अन्य आफन्तहरूको हत्यासँग जोडिएको छ ।

त्यसबेला जियाका श्रीमान् जियाउर रहमान उपसेना प्रमुख हुनुहुन्थ्यो र तीन महिनापछि उहाँले प्रभावकारीरूपमा सत्ता हातमा लिनुभएको थियो ।

रहमानले गरिबीले ग्रस्त बङ्गलादेशमा निजीकरणका साथ आर्थिक सुधारको प्रारम्भ गर्नुभएको थियो तर सन् १९८१ मा अर्को सैन्य विद्रोहमा उहाँको हत्या गरिएको थियो ।

उक्त समयमा दुई जवान छोराकी ३५ वर्षीया विधवा जियालाई बिएनपीको जिम्मेबारी प्राप्त भयो । आलोचकहरूले राजनीतिकरूपमा अनुभवहीन गृहिणीका रूपमा उहाँको जिम्मेबारीलाई खारेज गरेका थिए ।

जियाले तानाशाह हुसेन मोमम्मद एर्शादविरुद्ध विरोध प्रदर्शनको नेतृत्व गर्नुभयो र सन् १९८६ मा नकली निर्वाचनको बहिष्कार गर्दै सडकमा विरोध प्रदर्शन गर्नुभयो ।

उहाँ र हसिना सन् १९९० मा विरोध प्रदर्शनको लहरमा एर्शादलाई सत्ताच्यूत गर्न एकजुट हुनुभयो र त्यसपछि बङ्गलादेशको पहिलो स्वतन्त्र निर्वाचनमा उहाँहरू आमनेसामने हुनुभयो ।

जियाले सन् १९९१ देखि सन् १९९६ सम्म निर्वाचन जित्नुभयो र सरकारको नेतृत्व गर्नुभयो । त्यसपछि सन् २००१ देखि सन् २००६ सम्म सत्ता सम्हाल्नुभयो । उहाँ र हसिनाले पटकपटक सत्ताको नेतृत्व गर्नुभयो ।

आपसी वैमनस्य

सन् २००७ को राजनीतिक सङ्कटका लागि उहाँहरूबीचको आपसी वैमनस्यलाई दोषी मानिएको थियो । यसबाट सेनालाई आपत्कालीन शासन लागू गर्न र कार्यवाहक सरकार गठन गर्न प्रेरित गरेको थियो । दुवैलाई एक वर्षभन्दा बढी समयसम्म हिरासतमा राखिएको थियो ।

हसिनाले सन् २००८ डिसेम्बरमा भारी मतका साथ निर्वाचन जित्नुभयो र सोमबार हेलिकप्टरबाट भारत पलायन हुनुअघिसम्म निर्बाध सरकारको नेतृत्व गर्नुभयो ।

उहाँले बिएनपीका हजारौँ सदस्यलाई पक्राउ गरेर सत्तामाथिको नियन्त्रणलाई बलियो बनाउनुभएको थियो । सयौँ मानिस बेपत्तासमेत भए ।

जियालाई सन् २०१८ मा भ्रष्टाचारको आरोपमा दोषी ठहर गरियो र कारागार पठाइयो । यसलाई उहाँको पार्टीले राजनीतिक रूपमा प्रेरित भन्दै खारेज गर्यो ।

पछि राजनीतिमा भाग नलिने र उपचारका लागि विदेश नजाने सर्तमा उहाँलाई घरमै जनरबन्दमा राखिएको थियो ।

छोरा निर्वासनमा

सन् १९९० को दशकको प्रारम्भमा बङ्गलादेशको अर्थतन्त्रलाई उदारीकरण गरेकामा जियाको पहिलो मन्त्रिपरिषद्को प्रशंसा गरिएको थियो । यसबाट दशकौँको वृद्धिलाई बढावा दिएको छ ।

यद्यपि इस्लामवादी–सहयोगी गठबन्धनका प्रमुखका रूपमा उहाँको दोस्रो कार्यकाल उहाँको सरकार र छोराहरू विरुद्ध भ्रष्टाचारको आरोपले चिनिएको थियो ।

बङ्गलादेशमा इस्लामवादी आक्रमणको शृङ्खला पनि भयो र एक आक्रमणमा २० भन्दा धेरै मानिस मारिए र हसिना आक्रमणबाट मुस्किलले बच्यो ।

जियाले गठन गर्नुभएको अपराध विरोधी र्यापिड एक्सन बटालियन प्रहरी एकाइमाथि सयौँ गैरन्यायिक हत्याको आरोप छ ।

जिया कारागारमा हुनुहुँदा उहाँका जेठो छोरा तारिक रहमानले लन्डनमा निर्वासनबाट बिएनपीको नेतृत्व गर्नुभयो तर सन् २००४ मा हसिनाको र्यालीमाथि भएको बम हमलामा कथित भूमिकाका लागि उहाँलाई उहाँको अनुपस्थितिमा दोषी ठहर गरियो र आजीवन कारागारको सजाय सुनाइयो ।

बिएनपीले उक्त आरोप जियाको वंशलाई राजनीतिबाट निष्कासन गर्न राजनीतिक रूपमा प्रेरित प्रयास भएको बताएको थियो । रासस