पढाइमा असर नपर्ने गरी खाली समय, विशेष गरी शुक्रबार कक्षा सकिएपछिको समय सदुपयोग गर्दै सीप सिकाउने गरिएको प्रधानाध्यापक शर्माले बताउनुभयो । गाउँघरमा चलनचल्तीमा आएका तर घरमा बसेर सिक्ने वातावरण नहुँदा विद्यार्थीले सिक्ने वातावरण नपाएको अवस्थामा विद्यालयमा सिकाउन थालेपछि उनीहरु उत्साहित हुँदै सहभागी भइरहेका उहाँको भनाइ छ ।

“विद्यार्थीले सामग्री तयार पारिदिएपछि आफैँ सिक्न खोज्छन्, कसले छिटो सामग्री तयार पार्ने भनेर प्रतिस्पर्धाका साथ सिकाइमा खटिएका छन्”, प्रधानाध्यापक शर्माले भन्नुभयो, “विद्यालय व्यवस्थापन समिति, अभिभावकले बाँस काटेर विद्यालयमा तयार पारिदिने गर्नुभएको छ, विद्यार्थीले विद्यालय परिसरमा बसेर बुन्ने गरिरहनुभएको छ ।”

विद्यालय व्यवस्थापन समिति अध्यक्ष विष्णुप्रसाद गौतमले निःशुल्क बाँसजन्य सामग्री उपलब्ध गराउनुभएको छ । कक्षा ६ देखि ८ सम्मका विद्यार्थीलाई उक्त सीप सिकाउने गरिएको छ । “सुरुका समयमा कक्षाअनुसार सिकाउन थालेका थियौँ”, उहाँले भन्नुभयो, “पछि बाँसका सामग्रीका विषयमा जानकारी दिएपछि विद्यार्थीलाई एकै ठाउँमा राखेर सिकाइरहेका छौँ ।”

रामपुर नगरपालिकासहित पाल्पाका सबैजसो पालिकामा बाँसबाट उत्पादित सामग्रीको प्रयोग गर्ने गरिएको छ । हिजोआज गाउँघरमा बाँस काटेर सामग्री बनाउने क्रम भने कम हुँदै गएको छ । पाका पुस्ताले मात्रै बाँसबाट डोको, डालो, थुङ्से, भकारी, झोलुङ्गो, ढकिया, नाङ्लोलगायत सामग्री तयार पार्ने गर्छन् ।

नयाँ पुस्तामाझ सीप हस्तान्तरण नहुनु, युवाले सिक्ने चाहना नगर्नु, बाँसबाट बनेका सामग्रीले राम्रो बजार मूल्य कम पाउनु, रोजगार, व्यापार, व्यावसाय तथा वैदेशिक रोजगारीलाई बढी महत्व दिँदा बाँसका सामग्री बनाउने क्रम घट्दै गएको स्थानीय बताउँछन् । गाउँमा प्रशस्त बाँस उपलब्ध भए पनि तयार पार्ने व्यक्ति नहुँदा र सिक्ने इच्छुक व्यक्ति नहँुदा खेर गइरहेका छन् ।

गाउँका सामग्री सङ्कलन गरेर नयाँ पुस्ताले पनि सीप सिकेर आफूलाई आवश्यक पर्ने सामग्री तयार गर्न सकुन् भनेर विद्यालयले गरेको यस कार्यको प्रशंसा गर्दै स्थानीय समुदायले पनि सहयोग गरिरहेको विद्यालय व्यवस्थापन समितिका अध्यक्ष गौतमले बताउनुभयो । गाउँका वस्तु सदुपयोग गर्दै आवश्यक सामग्री निर्माण गरी प्लाष्टिकजन्य सामग्री खरिद गर्ने झन्झट हटाउन विद्यालयले यो अभियान सञ्चालन गरेको उहाँको भनाइ छ ।

“अहिलेका बालबालिकालाई बाँसबाट बनेका डोको, नाङ्लो, डालो, ढकिया, भकारी, थुङ्सेजस्ता सामग्री नौलो भएका छन्, कसरी केबाट ती सामग्री बन्छन् भन्ने जानकारी नै छैन”, अध्यक्ष गौतमले भन्नुभयो, “हाम्रा पुर्खाले घरमै बुन्नुहुन्थ्यो र पो हामीले जानियो, उपयोग गरियो । अहिले घरघरमा बुन्ने काम छाड्दै गइयो, विद्यालयमा भए पनि सिकाउन सकियो भने उनीहरुले आफ्नो लागि प्रयोगमा ल्याउने छन् ।”

घरमा बनाएको नदेखेपछि विद्यालयमा आएर सिक्न पाउँदा धेरै रमाइलो लागेको विद्यार्थी प्रयास अधिकारीले बताउनुभयो । उहाँले गाउँघरमा बाँसबाट सामग्री तयार पारेको नदेखेको भन्दै विद्यालयमा विभिन्न खालका आकर्षक सामग्री बनाएर प्रयोग गर्दा खुसी लागेको उहाँको भनाइ छ ।

विद्यार्थी सुविन भण्डारी विद्यालयको शैक्षिक कार्य सकिएपछि बाँसका सामग्री बनाउन औधी मन पराउनुहुन्छ । उहाँलाई सो सामग्री कति बेला तयार पारेर सकुँजस्तो उत्साह भइरहन्छ । उहाँले गाउँघरमा अहिलेसम्म बाँसबाट सामग्री तयार पारेको नदेखेको बताउनुभयो । अहिले भने उहाँलाई बाँसबाट के–के सामग्री बन्छन्, कहाँ कसरी प्रयोगमा आउँछन् सबै कुराको राम्रो जानकारी छ ।

विद्यालयले सैद्धान्तिक ज्ञानसँगै विद्यार्थीको व्यवहारिक जीवनमा आवश्यक पर्ने ज्ञान, सीप, आदर, सत्कार, नैतिक शिक्षालगायत विषय पनि सिकाउने गरेको छ । यहाँका विद्यार्थीले घरमा बिहानसाँझ दैनिक भान्छामा पाक्ने तरकारी उत्पादन, घर वरिपरि फलफूल लगाउने अभ्यासको थालनी गरेका छन् ।

विद्यालयमा हाल शैक्षिक प्रयोजनका लागि पाँचवटा भवन रहेका प्रधानाध्यापक शर्माले जानकारी दिनुभयो । फिल्टर गरेर खानेपानीको व्यवस्था, शौचालय, फूलबारी बगैँचा, शान्त र मनोरम वातावरण, खेलमैदान, शैक्षिक प्रयोजनका लागि आवश्यक पर्ने शैक्षिक सामग्री, बालबालिकालाई खेल्दै सिक्ने वातावरण समेत रहेको उहाँले बताउनुभयो ।

प्रधानाध्यापक शर्माका अनुसार हाल एक सय ८४ विद्यार्थी अध्ययनरत छन् । गत वर्ष यहाँ एक सय ५३ विद्यार्थी थिए । पछिल्लो समय विद्यालयको शैक्षिक वातावरण फेरिँदै जाँदा विद्यार्थी सङ्ख्या बढ्दै गएको उहाँको भनाइ छ । पूर्वप्राथमिक कक्षादेखि ८ कक्षासम्म पठनपाठन हुँदै आएको यस विद्यालयले पछिल्लो समय शैक्षिक क्षेत्रमा फड्को मारेको छ । अहिले यो विद्यालय अवलोकनका लागि विभिन्न स्थानबाट शिक्षा तथा विद्यार्थीको समूह आउने गरेका विद्यालय व्यवस्थापन समितिले जनाएको छ ।

प्राथमिक तहअन्तर्गत स्थायी दरबन्दीमा चार, प्रावि र आधारभूत तह (कक्षा १ देखि ८ सम्म) राहत दरबन्दीमा एक÷एक, आधारभूत तह अनुदान कोटामा एक, बाल विकास सहजकर्ता एक र निजी स्रोतबाट नौ जना शिक्षक कार्यरत रहेका विद्यालयले जनाएको छ । रासस