“पहिलेपहिले बाटोघाटोमा धारो बनाउने, पोखरी बनाउने र कुवा संरक्षण गरे पुण्य कमाइन्छ भन्ने प्र्रचलन थियो, त्यसले गर्दा खानेपानीको समस्या हुँदैनथ्यो, जहाँ गयो, त्यहीँ प्रशस्त पानी पाइन्थ्यो, खै अहिले कहाँ छन् ती पोखरी, कुवाहरू ?” उहाँले भन्नुभयो, “यस्ता सम्पदा त गाउँलेले पनि संरक्षण गर्नुपर्ने हो, तर कसैले ध्यान दिँदैनन् ।”

निसीखोला गाउँपालिका–२ मा कुवा र पोखरीको संरक्षण नगर्दा खानेपानीको समस्या पर्दै आएको छ । स्थानीय कूलबहादुर विकले दुई दशक अगाडि गाउँमा प्रशस्त खानेपानी रहेको स्मरण गर्दै अहिले दैनिक खानेपानीका लागि घण्टौँ धाउनुपर्ने बाध्यता रहेको बताउनुभयो । यहाँका करिब दुई बीस बढी घर परिवारले आकाशे पानीको भर पर्नु परेको विकले गुनासो पोख्नुभयो ।

बर्सातको समयमा आकाशे पानी सङ्कलन गरेर हिउँदको आधा समय गुजारा कटाउने गरेको उहाँको भनाइ छ । “पहिला हाम्रा बाउबाजेले पानीका मुहानको निकै संरक्षण गर्थे, जहाँ मूल छ, त्यहाँ बार लगाएर राख्थे, रुख बिरुवा रोप्थे तर अहिले, रुख बिरुवा रोप्नेभन्दा बढी काट्न, ढाल्ने छन्, त्यही भएर पनि होला यो गाउँमा खानेपानीको यति धेरै समस्या परेको”, उहाँले भन्नुभयो, “बर्खामा घ्याम्पोमा सङ्कलन गरेको पानी डेढ महिना पनि पुग्दैन, लामो समय खडेरी परेपछि गाउँमा खानेपानीको हाहाकार नै मच्चिन्छ, दिनभर पानी ओसार्न ठिक्कै हुन्छ, अरु काम त गर्न भ्याइँदैन ।”

निसीखोला गाउँपालिका परम्परागत कुवा, धारा तथा पोखरी संरक्षणमा जुटेको छ । गत वर्ष एक दर्जन बढी पोखरी निर्माण गरेको गाउँपालिकाले यस वर्ष पनि थप नयाँ निर्माण गर्ने तथा पुराना मर्मत सम्भार गर्ने योजना गरेको सूचना अधिकारी पुरुषोत्तम गौतमले जानकारी दिनुभयो । उहाँले पानीको मुहान सुक्न थालेपछि गाउँपालिकाले कुरा, पोखरी र ताल संरक्षण गर्ने अभियान चलाउने बताउनुभयो ।

गौतम भन्नुहुन्छ, “गाउँपालिकाले सम्पदा संरक्षणअन्तर्गत कुवा, पोखरी तथा ताल संरक्षणका लागि योजना बनाएको छ, यसलाई अभियान नै बनाएर लाग्ने भन्ने छ, गत वर्ष केही बजेट विनियोजन भएको थियो, त्यसबाट एक दर्जन बढी पोखरी निर्माण भएका छन्, आगामी वर्ष पनि बजेट व्यवस्थापन गरेर संरक्षणमा लाग्ने छौँ ।” रासस